پیامدهای از دست رفتن دوره های قاعدگی در سلامتی
بدون پریود رفتن ممکن است کار بزرگی به نظر برسد. به هر حال ، چرخه ماهانه معمولاً دردسر ساز است و اغلب نفخ ، نوسانات خلقی ، گرفتگی های دردناک و ناراحتی های دیگری را ایجاد می کند که مانع آموزش می شود.
اما دوره های از دست رفته عواقبی به همراه دارد. ناباروری یکی از آنهاست. اکثر نوجوانان و زنان جوانی که ورزشکار جدی هستند احتمالاً درمورد باردار شدن در نظر ندارند. اما برای کسانی که قصد دارند ، تخمک گذاری نامنظم در طول سالهای اولیه بارداری می تواند بارداری را در زندگی سخت تر کند.
یکی دیگر از پیامدهای ماندگار طولانی تر از دوره های از دست رفته در دوران بلوغ ، تأثیر آن بر تراکم استخوان است. تقریباً نیمی از اوج توده استخوانی دختران در دوران بلوغ به دست می آید که بیشترین افزایش بین 11 تا 14 سال است. عوامل زیادی در تراکم استخوان نقش دارند ، یکی از آنها استروژن است. دخترانی که به دلیل آمنوره سطح استروژن مزمن کمی دارند ، در معرض ضعف استخوان ها و رسیدن به اوج توده استخوانی نیستند. تولید غیر طبیعی کورتیزول و هورمون رشد که می تواند در نتیجه استرس جسمی و عاطفی آموزش رخ دهد ، می تواند بر تراکم استخوان ، بدون توجه به عملکرد قاعدگی ، تأثیر منفی بگذارد.
بدیهی است که ساختار ضعیف استخوان می تواند خطر آسیب را در کوتاه مدت افزایش دهد. ترکیبی از آمنوره و تمرینات طاقت فرسا ، خطر شکستگی استرس را در یک ورزشکار زن افزایش می دهد. یک مطالعه روی رقصنده های باله نشان داد کسانی که بیش از 5 ساعت در روز تمرین می کنند و دچار آمنوره هستند همگی در یک دوره دچار شکستگی استرس شده اند. چنین آسیب هایی قطعاً می تواند عملکرد را کاهش دهد و به طور بالقوه می تواند حرفه را از بین ببرد.
تراکم کم استخوان نیز عواقب طولانی مدت دارد. اینکه احتمال ابتلای زنان به استخوان های ضعیف و شکننده (پوکی استخوان) در مراحل بعدی زندگی تا حدودی به میزان توده استخوانی در جوانی بستگی دارد. هرچه اوج توده استخوان بالاتر باشد ، استخوان "در بانک" بیشتر است و با افزایش سن احتمال پوکی استخوان کمتر می شود.
تغذیه کلیدی است
برای اکثر ورزشکاران زن ، صرفاً افزایش مصرف انرژی برای مطابقت یا اندکی فراتر رفتن از کالری مصرف شده ، برای بازیابی دوره های عادی کافی است. پرخوری نیازی نیست اما خوردن کافی است. از آنجا که هر دختر یا زن جوان متفاوت است ، تعیین دقیق تعداد مشخص یا افزایش کالری دریافتی می تواند چالش برانگیز باشد. کالج پزشکی ورزشی آمریکا برای حفظ دوره های منظم ، به طور کلی ، افزایش 5 درصدی وزن یا بیشتر از حد لازم را توصیه می کند.
اما دوره های از دست رفته عواقبی به همراه دارد. ناباروری یکی از آنهاست. اکثر نوجوانان و زنان جوانی که ورزشکار جدی هستند احتمالاً درمورد باردار شدن در نظر ندارند. اما برای کسانی که قصد دارند ، تخمک گذاری نامنظم در طول سالهای اولیه بارداری می تواند بارداری را در زندگی سخت تر کند.
یکی دیگر از پیامدهای ماندگار طولانی تر از دوره های از دست رفته در دوران بلوغ ، تأثیر آن بر تراکم استخوان است. تقریباً نیمی از اوج توده استخوانی دختران در دوران بلوغ به دست می آید که بیشترین افزایش بین 11 تا 14 سال است. عوامل زیادی در تراکم استخوان نقش دارند ، یکی از آنها استروژن است. دخترانی که به دلیل آمنوره سطح استروژن مزمن کمی دارند ، در معرض ضعف استخوان ها و رسیدن به اوج توده استخوانی نیستند. تولید غیر طبیعی کورتیزول و هورمون رشد که می تواند در نتیجه استرس جسمی و عاطفی آموزش رخ دهد ، می تواند بر تراکم استخوان ، بدون توجه به عملکرد قاعدگی ، تأثیر منفی بگذارد.
بدیهی است که ساختار ضعیف استخوان می تواند خطر آسیب را در کوتاه مدت افزایش دهد. ترکیبی از آمنوره و تمرینات طاقت فرسا ، خطر شکستگی استرس را در یک ورزشکار زن افزایش می دهد. یک مطالعه روی رقصنده های باله نشان داد کسانی که بیش از 5 ساعت در روز تمرین می کنند و دچار آمنوره هستند همگی در یک دوره دچار شکستگی استرس شده اند. چنین آسیب هایی قطعاً می تواند عملکرد را کاهش دهد و به طور بالقوه می تواند حرفه را از بین ببرد.
تراکم کم استخوان نیز عواقب طولانی مدت دارد. اینکه احتمال ابتلای زنان به استخوان های ضعیف و شکننده (پوکی استخوان) در مراحل بعدی زندگی تا حدودی به میزان توده استخوانی در جوانی بستگی دارد. هرچه اوج توده استخوان بالاتر باشد ، استخوان "در بانک" بیشتر است و با افزایش سن احتمال پوکی استخوان کمتر می شود.
تغذیه کلیدی است
برای اکثر ورزشکاران زن ، صرفاً افزایش مصرف انرژی برای مطابقت یا اندکی فراتر رفتن از کالری مصرف شده ، برای بازیابی دوره های عادی کافی است. پرخوری نیازی نیست اما خوردن کافی است. از آنجا که هر دختر یا زن جوان متفاوت است ، تعیین دقیق تعداد مشخص یا افزایش کالری دریافتی می تواند چالش برانگیز باشد. کالج پزشکی ورزشی آمریکا برای حفظ دوره های منظم ، به طور کلی ، افزایش 5 درصدی وزن یا بیشتر از حد لازم را توصیه می کند.
پیشنهادات زیر باید به دختران و زنان جوان کمک کند تا تولید هورمونی و قاعدگی را حفظ کنند.
وعده های غذایی منظم و مقوی بخورید. مهمترین راه برای اطمینان از رشد طبیعی ، خوردن وعده های غذایی منظم و مقوی است - حتی اگر ورزشکار همیشه گرسنه نباشد. هنگام بیرون غذا خوردن ، گزینه هایی را انتخاب کنید که پر از مواد مغذی هستند.
میان وعده های سالم تهیه کنید. یک برنامه شلوغ ممکن است برای وعده های غذایی نشستن روزانه امکان پذیر نباشد ، بنابراین انبوهی از میان وعده های سالم را که می توانید در حین حرکت تهیه کنید ، مانند میوه ها ، سبزیجات خرد شده ، ماست ، پنیر و کراکرهای غلات کامل نگه دارید.
نسبت به غذا نگرش سالم داشته باشید. به غذا مثبت نگاه کنید - به عنوان سوخت لازم برای بدن سالم و عملکرد مطلوب. هنگامی که یک دختر یا زن جوان علائمی از اختلال در غذا خوردن را نشان می دهد - از جمله رژیم غذایی به شدت محدود شده ، عزت نفس پایین و اضطراب در مورد وزن و تصویر بدن - به دنبال کمک یک مشاور یا روانشناس باشید. خانواده درمانی به ویژه برای ورزشکاران نوجوان می تواند مفید باشد.
از تمرین بیش از حد و ورزش بیش از حد خودداری کنید. ورزش باید کاهش یابد یا کاملاً متوقف شود تا اینکه عمل غدد درون ریز غیرطبیعی به حالت عادی برگردد ، قاعدگی نامنظم به حالت عادی برگردد و آسیب ناشی از استرس بهبود یابد.
خوب بخوابید خواب پس از فشارهای جسمی ، روحی و روانی روزانه زمان مورد نیاز برای شارژ مجدد را به ذهن و بدن می دهد. همچنین به مغز زمان می دهد تا خاطرات جدید و فرایندهای یادگیری را رمزگذاری کند. در بزرگسالان و جوانان ، خواب عمیق همزمان با ترشح مثبت هورمون رشد است. از طرف دیگر کمبود خواب تمرکز و توانایی انجام کارهای پیچیده را مختل می کند و همچنین عملکرد بدنی و زمان واکنش را مختل می کند. در خواب تقلب نکنید - این خیلی مهم است.
استرس را کنترل کنید. ورزشکاران زن جوان معمولاً بسیاری از خواسته ها و برنامه های فشرده را دستکاری می کنند. اما استرس بیش از حد می تواند بر تولید هورمون تأثیر منفی بگذارد و به بی نظمی قاعدگی کمک کند. زمان خود را برای آرامش بسازید ، خواه زمان گوش دادن به موسیقی ، وقت گذراندن با خانواده یا دوستان ، پیاده روی ، مراقبه یا خواندن باشد.
برای معالجه و پیشگیری از خطرات مربوط به ورزش به طور مرتب به پزشک خانواده ، پزشک طب ورزشی یا پزشک متخصص اطفال مراجعه کنید. یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند به شناسایی مشکلات احتمالی کمک کند و کل خانواده را به سمت راه حل های مناسب هدایت کند. هنگامی که مکمل های کلسیم و ویتامین D لازم است ، یک متخصص مراقبت های بهداشتی نیز می تواند مشاوره ارائه دهد. به خصوص برای ورزشکاران زن جوان که دارای اختلال خوردن هستند ، ممکن است لازم باشد که با یک تیم مراقبت جامع که شامل پزشکان ، روانشناسان و مربیان است کار کنید - همه آنها باید تجربه درمان اختلالات خوردن را داشته باشند. برای برخی از افراد ممکن است نیاز به درمان و نظارت در بیماران بستری باشد.